Even een korte update. Vanmiddag is Christchurch, de tweede stad van Nieuw-Zeeland, door een grote aardbeving getroffen. Er is veel schade en er zijn veel gewonden en doden.
Dit berichtje is alleen even om te melden dat Karen en ik helemaal in orde zijn: Wellington is ongeveer 300km ten noorden van Christchurch. Wij hebben de aardbeving niet eens gevoeld. Tot zover deze update.
dinsdag 22 februari 2011
zondag 20 februari 2011
Knights in white satin
Wie zegt dat Nieuw Zeeland geen lange historie heeft, heeft het mis. Los van het feit dat hier al sinds de 11e eeuw Maori wonen, heeft het land ook kastelen en zelfs ridders. Ok, die laatste zijn van modernere snit dan wat we uit de boekjes kennen in Europa, maar het toffe is dat je ze dus wel in het echt bezig kan zien zijn.Dit weekend was er in Upper Hutt een Middeleeuws festival, compleet met zwaardgevechten, hoefsmeden, katapulten, en dus zelfs een 'joust' toernooi, oftewel steekspel. Twee dagen lang doet iedereeen zijn best om zo historisch verantwoord mogelijk mekaar de hersens in te slaan, met een grote variatie aan vervaarlijke wapens. Er zijn 1-tegen-1 zwaardgevechten waarbij er echt heftig op elkaar ingehakt wordt (we hebben tot twee keer toe de PA om de medics horen roepen). Er zijn demonstraties met middeleeuwse katapulten. Er is een boogschutterscompetitie, en dan zijn er de gevechten in de grote arena. Een daarvan is een soort van melee: twee groepen gewapende en geharnaste mensen te voet, met knotsen, pieken, zwaarden en zo voort, rennen op elkaar in en bevechten elkaar in een poging elkaars vlag te veroveren. Het is natuurlijk reenactment, maar het ziet er levensecht en behoorlijk heftig en vermoeiend uit - het was zonnig en een graadje of 24 vandaag, ik zou niet graag in een ijzeren pak rondlopen, laat staan rennen.
Je kent het misschien uit de film: twee ridders te paard, met een grote lans, die op elkaar afrijden en met die lans elkaar proberen te raken. Hier doen ze dat dus voor het echie.De lans is niet van schuimrubber ofzo, maar echt van hout (hoewel de tip wel van heel licht en makkelijk te breken balsa-hout is). Het doel: raak de tegenstander op de borst of op zijn schild. Een hit is 1 punt. Als je zo hard raakt dat de lans-tip breekt is het 2 punten. Een volledig versplinterde lans-tip is 3 punten.
Kennelijk is hier een globale competitie in: aan dit toernooi deden ridders van over de hele wereld mee: Australiers, Nieuw-Zeelanders, uiteraard, maar ook twee Zweden en zelfs een Belg. Ook goed om te zien is dat het spel in minstens een opzicht gemoderniseerd is: er zijn ook vrouwelijke deelnemers.
En het is niet tam: de paarden gaan in volle galop op elkaar af, en bij een hit vliegen letterlijk de stukken eraf. Het ziet er ontzettend spectaculair maar ook wel licht pijnlijk uit: je moet volgens mij aardig tegen blauwe plekken kunnen, en uiteraard moet je behoorlijk goed met een paard moet kunnen omgaan - de Belgische deelnemer was kennelijk een instructeur bij de Belgische bereden politie.
Om een idee te geven van de snelheid, zie hieronder een kort filmpje van een 'bout' (de beeldkwaliteit is niet best, maar enfin, het is gratis moet je maar denken):
De mannen en vrouwen die aan dit festival deelnemen zijn grotendeels lid van zogenaamde "reenactment groups", die kennelijk hier in Nieuw-Zeeland behoorlijk populair zijn. In Wellington is er een groep genaamd de Company of the Dragon, een groep die wekelijks bijeenkomt om in allerlei aspecten van "het middeleeuwse leven" (en dan met name wapens en harnassen) te oefenen.
Al met al een plezierige manier om je zondag door te brengen: in de schaduw, met een ijsje, kijkend naar gasten in malienkolders en helmen die zich in de zon in het zweet werken.
vrijdag 18 februari 2011
Chinees Nieuwjaar
Het is hier al de hele week fantastisch weer geweest: volop zon, amper wind en een graad of 23. Vorig weekend hebben we daar van geprofiteerd om een zomerse zondag in Wellington mee te pikken: eerst naar de parade geweest, die ter ere van het Chinese Nieuwjaar werd georganiseerd.
Daarna zijn we naar het strand gewandeld, jammer genoeg hadden we onze zwemspullen niet bij, dus is het bij pootje baden gebleven. Het water was niet zo koud als je zou verwachten van een oceaan; het strand van Petone staat dus zeker op het to do lijstje voor de komende tijd!
Voorbije week was de eerste week van mijn Skilled Migrants Programme: het is best wel intensief, met veel huiswerk. Onze klas is erg divers: we hebben Europeanen, een Mexicaanse, een paar Filippijnen, wat Chinezen, een Indiër en een Ethiopische dokter. De eerste week hebben we het vooral gehad over het belang van small talk, en hoe Nieuw-Zeelanders nooit iets direct zullen zeggen. Een voorbeeld is dat je baas nooit gaat zeggen: "Je moet langer blijven vandaag.", maar eerder iets als "Ik vroeg me af of je er over zou willen denken om eventueel wat langer te blijven." - en het is aan jou om erachter te komen dat dit geen vrijblijvend verzoek is.
We zijn in de loop van de week naar de bioscoop gegaan in Lower Hutt, en waren aangenaam verrast, want het is een veel beter complex dan dat van Amersfoort (al is dat niet zo heel moeilijk). We zijn de nieuwe Coen broers film gaan zien, "True Grit". Het is dat Jeff Bridges vorig jaar al de Oscar voor beste acteur gewonnen heeft, anders had hij hem voor deze film zeker gekregen.
Vandaag kwam er een man van het alarmsysteem langs: onze huisbaas wilde graag dat dit goed aangesloten werd. Volgens mij heeft Eddy (zo heette de alarmman) ongeveer 10 minuten besteed aan het alarmsysteem, en de rest van het uur heeft hij zitten vol praten met J1 en mij. Dat noemen we dan "zelf wat maken van je werk". Ik vond het wel grappig, vooral wanneer hij me tips begon te geven over wat ik op mijn cv moest zetten.
Dankzij hem hebben we wel een goede tip gekregen voor dit weekend: iets verderop (in Upper Hutt) wordt dit weekend een steekspelcompetitie georganiseerd, dat ziet er wel grappig uit. Een andere mogelijkheid is de nieuwe Queen Elizabeth gaan bewonderen - als we vroeg genoeg opstaan, zullen we haar waarschijnlijk wel in de baai kunnen zien aan komen varen.
Daarna zijn we naar het strand gewandeld, jammer genoeg hadden we onze zwemspullen niet bij, dus is het bij pootje baden gebleven. Het water was niet zo koud als je zou verwachten van een oceaan; het strand van Petone staat dus zeker op het to do lijstje voor de komende tijd!
Voorbije week was de eerste week van mijn Skilled Migrants Programme: het is best wel intensief, met veel huiswerk. Onze klas is erg divers: we hebben Europeanen, een Mexicaanse, een paar Filippijnen, wat Chinezen, een Indiër en een Ethiopische dokter. De eerste week hebben we het vooral gehad over het belang van small talk, en hoe Nieuw-Zeelanders nooit iets direct zullen zeggen. Een voorbeeld is dat je baas nooit gaat zeggen: "Je moet langer blijven vandaag.", maar eerder iets als "Ik vroeg me af of je er over zou willen denken om eventueel wat langer te blijven." - en het is aan jou om erachter te komen dat dit geen vrijblijvend verzoek is.
We zijn in de loop van de week naar de bioscoop gegaan in Lower Hutt, en waren aangenaam verrast, want het is een veel beter complex dan dat van Amersfoort (al is dat niet zo heel moeilijk). We zijn de nieuwe Coen broers film gaan zien, "True Grit". Het is dat Jeff Bridges vorig jaar al de Oscar voor beste acteur gewonnen heeft, anders had hij hem voor deze film zeker gekregen.
Vandaag kwam er een man van het alarmsysteem langs: onze huisbaas wilde graag dat dit goed aangesloten werd. Volgens mij heeft Eddy (zo heette de alarmman) ongeveer 10 minuten besteed aan het alarmsysteem, en de rest van het uur heeft hij zitten vol praten met J1 en mij. Dat noemen we dan "zelf wat maken van je werk". Ik vond het wel grappig, vooral wanneer hij me tips begon te geven over wat ik op mijn cv moest zetten.
Dankzij hem hebben we wel een goede tip gekregen voor dit weekend: iets verderop (in Upper Hutt) wordt dit weekend een steekspelcompetitie georganiseerd, dat ziet er wel grappig uit. Een andere mogelijkheid is de nieuwe Queen Elizabeth gaan bewonderen - als we vroeg genoeg opstaan, zullen we haar waarschijnlijk wel in de baai kunnen zien aan komen varen.
donderdag 10 februari 2011
Leuke weetjes
Er zijn de afgelopen weken zoveel dingen geweest waarvan ik dacht "dat had ik hier nu niet verwacht". Een paar voorbeelden:
- geen probleem om Belgische chocolade te krijgen. Ze hebben hier in elke supermarkt Guylian - niet dat dat nu mijn favoriete merk is, maar hier zijn ze helemaal zot van Cadbury chocola, en dat is meer type koetjesreep-chocola (van die melkchocolade die bestaat uit 50% suiker, 40% boter en dan toch nog wat cacaobonen voor de kleur).
- een biertje drinken is een behoorlijk prijzige aangelegenheid: 8 NZD voor een pint (als in de Engelse inhoudsmaat) is normaal in Wellington, vandaag hebben we ergens een pub gevonden waar ze 6 NZD vragen. Koffies kosten ergens tussen de 3,50 en 4 NZD, en een gewone zwarte mokkakoffie is niet te krijgen. Ze doen enkel aan espresso's, ristretto's, long blacks, flat whites,... Op deze website staat onderaan de volledige lijst.
- vandaag hebben we ontdekt dat het nog niet zo eenvoudig is om koffiefilters te vinden. Heel bizar, je wordt echt omver geblazen door het aanbod van koffiebonen en gemalen koffie in de supermarkt, maar hier maken ze hun koffie thuis of met zo'n cafetiere, of gebruiken ze oploskoffie. De dame in de supermarkt wist echt niet waar we het over hadden toen we vroegen waar de koffiefilters lagen.
(koffiekannen is ook een onvindbaar goed. Ze hebben wel thermosflessen -van het merk Thermos - om te gaan picknicken, maar niet iets om gewoon thuis je koffie warm te houden)
- wat we hier wel hebben: gueuze! En niet van die Bellevue-troep, maar de zeer respectabele Lindemans variant. Qua prijs valt het nog best mee (goedkoper dan op café gaan in elk geval). Er zijn ook veel Nederlandse producten te koop in sommige (duurdere) supermarkten - denk aan roggebrood, pindakaas, hagelslag en dat soort van spul - allemaal van de Euroshopper van de AH. Maar hier vlakbij, in Petone, is er ook een winkel die voor de duidelijkheid "The Dutch Shop" heet.
- wat we allemaal gezien hebben in The Dutch Shop: Senseopads (duh!), Senseo-apparaten, poffertjespannen, gourmetstellen (je zal toch maar een keer zonder zitten), drop (jummie jummie, ook de dubbelzoute drop, lekkerrrrrrrrr), azijn van de Albert Heijn (???), maar ook: heel veel verse Nederlandse kazen, nog niet eens zo heel overdreven duur (20-30 NZD per kilo).
- buiten de wondere wereld der boodschappen: ik hou van het Nieuw-Zeelandse openbaar vervoer! In de trein komen ze vragen of iemand er bij een bepaalde halte uit moet. Als dat niet zo is, en er staat niemand op het perron, rijdt de trein gewoon door. Stel je dat eens voor in Belgie of Nederland, dat die conducteur de hele trein door moet om te vragen of er iemand af wil stappen. En de bussen zijn nog geweldiger: hier rijden ze niet voor je neus weg, hier stoppen ze zelfs tussen 2 haltes in als ze zien dat je die bus wilde halen. Geweldig!
- de reclamespotjes op tv en radio zijn zo slecht dat ze weer goed worden: we kunnen de meeste al helemaal nabauwen. Wie ook eens goed wil lachen, kan ik dit Youtube-channel aanraden.
- bij de fileberichten op de (lokale) radio hoorde ik eerder vandaag dat er een file stond vanaf het BP-tankstation. Geen idee waar dat dan is, maar blijkbaar is dat voor de locals voldoende. Fantastisch toch, misschien staat er morgen wel een file vanaf de slager waar ze die lekkere worsten verkopen :)
- op nog geen 3 minuten van ons huis loopt een "track". Dit is wel even iets anders dan ons normale wandelingetje door de wijk, wat we in Kattenbroek altijd deden. We lopen dan echt door een dicht bos, vol met tree weta en af en toe een tui die voorbij komt vliegen. Je waant je echt in de bush bush, terwijl je eigenlijk in de suburbs bent.
Kortom, we zijn meer dan tevreden met alles - al had J1 vanochtend even een moeilijk moment toen de pc _niets_ meer deed. Een belletje naar de helpdesk van Dell en wat gegoochel met een potloodgum deed echter wonderen, en dus zijn we weer happy campers.
- geen probleem om Belgische chocolade te krijgen. Ze hebben hier in elke supermarkt Guylian - niet dat dat nu mijn favoriete merk is, maar hier zijn ze helemaal zot van Cadbury chocola, en dat is meer type koetjesreep-chocola (van die melkchocolade die bestaat uit 50% suiker, 40% boter en dan toch nog wat cacaobonen voor de kleur).
- een biertje drinken is een behoorlijk prijzige aangelegenheid: 8 NZD voor een pint (als in de Engelse inhoudsmaat) is normaal in Wellington, vandaag hebben we ergens een pub gevonden waar ze 6 NZD vragen. Koffies kosten ergens tussen de 3,50 en 4 NZD, en een gewone zwarte mokkakoffie is niet te krijgen. Ze doen enkel aan espresso's, ristretto's, long blacks, flat whites,... Op deze website staat onderaan de volledige lijst.
- vandaag hebben we ontdekt dat het nog niet zo eenvoudig is om koffiefilters te vinden. Heel bizar, je wordt echt omver geblazen door het aanbod van koffiebonen en gemalen koffie in de supermarkt, maar hier maken ze hun koffie thuis of met zo'n cafetiere, of gebruiken ze oploskoffie. De dame in de supermarkt wist echt niet waar we het over hadden toen we vroegen waar de koffiefilters lagen.
(koffiekannen is ook een onvindbaar goed. Ze hebben wel thermosflessen -van het merk Thermos - om te gaan picknicken, maar niet iets om gewoon thuis je koffie warm te houden)
- wat we hier wel hebben: gueuze! En niet van die Bellevue-troep, maar de zeer respectabele Lindemans variant. Qua prijs valt het nog best mee (goedkoper dan op café gaan in elk geval). Er zijn ook veel Nederlandse producten te koop in sommige (duurdere) supermarkten - denk aan roggebrood, pindakaas, hagelslag en dat soort van spul - allemaal van de Euroshopper van de AH. Maar hier vlakbij, in Petone, is er ook een winkel die voor de duidelijkheid "The Dutch Shop" heet.
- wat we allemaal gezien hebben in The Dutch Shop: Senseopads (duh!), Senseo-apparaten, poffertjespannen, gourmetstellen (je zal toch maar een keer zonder zitten), drop (jummie jummie, ook de dubbelzoute drop, lekkerrrrrrrrr), azijn van de Albert Heijn (???), maar ook: heel veel verse Nederlandse kazen, nog niet eens zo heel overdreven duur (20-30 NZD per kilo).
- buiten de wondere wereld der boodschappen: ik hou van het Nieuw-Zeelandse openbaar vervoer! In de trein komen ze vragen of iemand er bij een bepaalde halte uit moet. Als dat niet zo is, en er staat niemand op het perron, rijdt de trein gewoon door. Stel je dat eens voor in Belgie of Nederland, dat die conducteur de hele trein door moet om te vragen of er iemand af wil stappen. En de bussen zijn nog geweldiger: hier rijden ze niet voor je neus weg, hier stoppen ze zelfs tussen 2 haltes in als ze zien dat je die bus wilde halen. Geweldig!
- de reclamespotjes op tv en radio zijn zo slecht dat ze weer goed worden: we kunnen de meeste al helemaal nabauwen. Wie ook eens goed wil lachen, kan ik dit Youtube-channel aanraden.
- bij de fileberichten op de (lokale) radio hoorde ik eerder vandaag dat er een file stond vanaf het BP-tankstation. Geen idee waar dat dan is, maar blijkbaar is dat voor de locals voldoende. Fantastisch toch, misschien staat er morgen wel een file vanaf de slager waar ze die lekkere worsten verkopen :)
- op nog geen 3 minuten van ons huis loopt een "track". Dit is wel even iets anders dan ons normale wandelingetje door de wijk, wat we in Kattenbroek altijd deden. We lopen dan echt door een dicht bos, vol met tree weta en af en toe een tui die voorbij komt vliegen. Je waant je echt in de bush bush, terwijl je eigenlijk in de suburbs bent.
Kortom, we zijn meer dan tevreden met alles - al had J1 vanochtend even een moeilijk moment toen de pc _niets_ meer deed. Een belletje naar de helpdesk van Dell en wat gegoochel met een potloodgum deed echter wonderen, en dus zijn we weer happy campers.
maandag 7 februari 2011
Waitangi Day
Gisteren (6 februari) was het Waitangi Day, een nationale feestdag in Nieuw-Zeeland. Op deze dag wordt herdacht dat in 1840 de Treaty of Waitangi werd ondertekend: een verdrag tussen Maori en Britse kolonisten, waarin verschillende afspraken werden gemaakt, over bestuur en landeigendom. Nieuw-Zeelanders zijn erg trots op het bestaan van dit document, omdat hieruit blijkt dat de Britten de Maori rechten wilden geven en niet onderdrukken (zoals in zovele andere kolonies wel gebeurde). Het is best interessant om hier meer over te lezen, maar elders op internet vind je veel meer (en betere) informatie dan ik hier kan opschrijven.
Op 6 februari worden in het hele land evenement georganiseerd; wij zijn even gaan kijken in Lower Hutt. Door het slechte weer (wind en motregen) was het niet zo heel druk, dus na een halfuurtje hadden we alles wel weer gezien. Hopelijk is het volgend jaar wat mooier weer!
Intussen zijn we behoorlijk goed gesettled: alle dozen en meubels zijn uitgepakt (en weer meegenomen door de verhuizers, het was nogal een berg). Een aantal meubels hebben we op TradeMe (de Nieuw-Zeelandse versie van ebay) verkocht - in Nieuw-Zeeland zijn ze veel meer van de ingebouwde kasten, dus kunnen we niet zoveel meer met onze kasten.
Ikzelf ga vanaf volgende week weer naar de universiteit! Ik had iets opgevangen over een programma dat georganiseerd werd voor nieuwe hoogopgeleide migranten, besloot te informeren over mogelijkheden en de volgende dag bleek ik al ingeschreven te zijn :) Het klinkt best interessant: eerst krijg ik 5 weken les aan de Victoria universiteit in Wellington, dan krijg ik een weekje vakantie en dan ga ik 6 weken "stage lopen", gevolgd door weer een weekje aan de universiteit. Idee achter het programma is om migranten kennis te laten maken met de Nieuw-Zeelandse werkcultuur en om hen aan banen op niveau te helpen. De laatste week van het programma zou ik ook gekoppeld worden aan iemand van de Rotary Club, die dan haar/zijn netwerk inzet om mij aan een baan te helpen. Klinkt toch beter dan bij de Subway broodjes gaan smeren :)
Morgenavond gaan we in Wellington naar Ignite; we zijn niet helemaal zeker wat we ervan kunnen verwachten, maar het klinkt wel interessant.
Op 6 februari worden in het hele land evenement georganiseerd; wij zijn even gaan kijken in Lower Hutt. Door het slechte weer (wind en motregen) was het niet zo heel druk, dus na een halfuurtje hadden we alles wel weer gezien. Hopelijk is het volgend jaar wat mooier weer!
Intussen zijn we behoorlijk goed gesettled: alle dozen en meubels zijn uitgepakt (en weer meegenomen door de verhuizers, het was nogal een berg). Een aantal meubels hebben we op TradeMe (de Nieuw-Zeelandse versie van ebay) verkocht - in Nieuw-Zeeland zijn ze veel meer van de ingebouwde kasten, dus kunnen we niet zoveel meer met onze kasten.
Ikzelf ga vanaf volgende week weer naar de universiteit! Ik had iets opgevangen over een programma dat georganiseerd werd voor nieuwe hoogopgeleide migranten, besloot te informeren over mogelijkheden en de volgende dag bleek ik al ingeschreven te zijn :) Het klinkt best interessant: eerst krijg ik 5 weken les aan de Victoria universiteit in Wellington, dan krijg ik een weekje vakantie en dan ga ik 6 weken "stage lopen", gevolgd door weer een weekje aan de universiteit. Idee achter het programma is om migranten kennis te laten maken met de Nieuw-Zeelandse werkcultuur en om hen aan banen op niveau te helpen. De laatste week van het programma zou ik ook gekoppeld worden aan iemand van de Rotary Club, die dan haar/zijn netwerk inzet om mij aan een baan te helpen. Klinkt toch beter dan bij de Subway broodjes gaan smeren :)
Morgenavond gaan we in Wellington naar Ignite; we zijn niet helemaal zeker wat we ervan kunnen verwachten, maar het klinkt wel interessant.
Abonneren op:
Posts (Atom)