Vergeet de schuldencrisis, Syrie, het geweld in London,... want het sneeuwt in Wellington! De kranten staan er vol van (kijk hier en hier), mensen praten nergens anders over en ik mocht vandaag zelfs eerder naar huis rond de lunch. Ik heb even getwijfeld, maar het feit dat we echt bovenaan de heuvel wonen en het makkelijk een uur (bergop) wandelen zou zijn van het dichtst bijzijnde station, ben ik toch maar gegaan.
Het is niet dat er zulke dikke pakken sneeuw liggen, maar dat ze er hier werkelijk totaal niet op voorbereid zijn (in de krant spreken ze van eens in de 50 jaar). Dat betekent dus dat er geen zout gestrooid wordt, en op het moment dat al dat natte gedoe aanvriest op de weg, heb je als automobilist echt brute pech.
En uitgerekend vandaag heb ik mijn vast contract bij Inland Revenue getekend. Er verandert eigenlijk helemaal niets, behalve het feit dat als ze nu van me af willen, ze er meer moeite voor gaan moeten doen. Ik ben blij dat het allemaal zo goed gegaan is: na 4 maanden in Nieuw-Zeeland vond ik werk, en na nog eens 3 maanden heb ik de zekerheid van een vast contract. En wat er helemaal geweldig aan is, is het feit dat ik het ook interessant vind en het naar mijn zin heb.
