Een weekje vrij!

Vrijdagavond waren we uitgenodigd op een pot luck party bij de lerares van mijn skilled migrant programme: het idee van pot luck is dat elke gast zelf wat klaarmaakt, zodat het in een buffetvorm kan aangeboden worden. Aangezien we zo'n cross cultural mix van deelnemers hebben, was het dus een bijzonder exotisch buffet. Mijn favoriet was de butter chicken met zelfgemaakt naan brood van mijn Indische klasgenoot: heerlijk! J1 had een quiche klaargemaakt: niet echt Nederlands, maar misschien wel wat Belgisch? Het smaakte in elk geval: op het eind van de avond was er geen enkel stukje quiche meer over.

De reden voor de pot luck was het feit dat we nu klaar zijn met lesgedeelte van het programma: volgende week gaan we elk naar onze "stageplaats". Een probleempje: nog niet iedereen weet waar hij/zij volgende week verwacht wordt, en ik ben één van hen. Nu ja, vanmiddag kreeg ik wel een telefoontje dat ik waarschijnlijk morgen een gesprek heb bij de MAF. Wat ik begreep, is dat ze een behoorlijk uitdagende klus hebben, dus het zou wel mooi zijn als ik daar echt aan de slag zou kunnen als "intern" (in het Engels klinkt het toch beter dan "stagiaire").

Ik ben voor de rest ook best wel druk geweest in deze vrije week: gisterenochtend ben ik me gaan aanmelden als vrijwilliger voor de RWC2011, met als voorkeur "media operations" (lees: kabeltjes aansluiten voor internetverbindingen voor journalisten). Geen idee of ik mijn voorkeur krijg, of ergens ticketjes kan gaan afscheuren: als ik vrijwilliger word, krijg ik wel een superflashy kostuumpje, dus alleen al daarvoor doe ik het :)

En vanochtend had ik weer een echt sollicitatiegesprek, weer bij Inland Revenue (mijn vorige sollicitatiegesprek was op niets uitgedraaid). Deze keer had ik het idee dat het interview panel veel enthousiaster was, ze waren zelfs al luidop aan het denken hoe ik mijn specialistische kennis zou kunnen delen met de andere business analysten... En zelfs als het weer niets wordt, is het natuurlijk wel een goede oefening om zoveel mogelijk interviews te doen, gewoon om te oefenen :)

De Northern Walkway

Vandaag was het nog eens een keer prachtig weer, ideaal om de Northern Walkway te lopen. Via internet hebben we een groep gevonden die regelmatig activiteiten organiseert; als het je interessant lijkt, kan je je opgeven en meedoen. Eerder hadden we al iets gedaan in de meer culturele richting, vandaag was het iets pittiger op het fysieke vlak.
Nu, we hebben er geen van beiden een probleem mee om bergop te wandelen, zolang het maar in ons eigen tempo kan. Het tempo van de groep van vandaag lag buitengewoon hoog (zeiden anderen die al wel een keer eerder mee gelopen waren), dus dat maakte het wel extra uitdagend. Gelukkig werden we om de haverklap beloond met fantastische vergezichten op Wellington en omstreken. Na zo'n 16 kilometer gelopen te hebben, liep de hele groep meteen de pub in om even te bekomen met een biertje. Zo hebben we het graag :)

Volgende week is het alweer de laatste cursusweek van mijn Skilled Migrants Programme. Intussen heb ik al 1 "echt" jobinterview achter de rug (waar ze nog niet op teruggekomen zijn), en de laatste week van maart staat er nog eentje gepland. Als daar allemaal niets van in huis komt, geen nood, dan heb ik nog altijd mijn "internship" (waarover later vast meer).

En nog 1 foto die ik jullie niet wil onthouden: eerder deze week maakten we een avondwandeling op het strand van Petone, toen ik deze supergrote mossel zag liggen. Ik heb een maat 41, om een beetje een idee te geven van de schaal. Smakelijk :)

The Shaky Isles

Ruim een week geleden is Christchurch, de tweede stad van Nieuw-Zeeland, getroffen door een zware aarbeving. De beving bedroeg "slechts" 6.3 op de schaal van Richter, maar doordat het epicentrum heel dicht bij de stad lag (en bovendien heel dicht bij de oppervlakte) is de impact enorm.

Tot nu toe zijn 163 doden geteld, verwacht wordt dat dit nog stijgt, tot rond de 220. Hulporganisaties zijn nog aan het zoeken, hoewel de kans dat mensen nog levend onder de puinhopen vandaan komen minimaal is. Vanaf vandaag is de men dan ook overgeschakeld van redding-modus naar opruim-modus.

Christchurch Cathedral (bron: Wikipedia)

Op foto's is te zien dat het hart uit de stad gerukt is. De kathedraal is ingestort, het grootste deel van het zakencentrum ligt in puin: ruim 700 gebouwen in het centrum zullen compleet gesloopt moeten worden, een veelvoud daarvan heeft grootscheeps herstel nodig voor ze weer in gebruik genomen kunnen worden. In de buitenwijken zullen ruim 600 woningen compleet opnieuw opgebouwd moeten worden. Er is sprake van een wederopbouw-prijskaartje van rond de 10 miljard dollar, minimaal. 

Intussen leven de inwoners van Christchurch in moeilijke omstandigheden. De infrastructuur is aan gort: basisvoorzieningen als stromend water, riolering en elektriciteit zijn nog altijd verre van vanzelfsprekend, hoewel men wel druk bezig is met het het herstel: 65% van de stad heeft intussen weer water, 80% heeft stroom. Het centrum van de stad is afgesloten: winkels en bedrijven zijn grotendeels dicht. Veel mensen kunnen niet naar hun werk en zitten noodgedwongen niets te doen - niet bepaald de ideale omstandigheden om het gebeurde achter je te laten en de draad weer op te pakken. Daar komt nog bij dat er nog altijd regelmatig naschokken zijn (sinds de grote klap op 22 februari zijn er 48 naschokken geweest met sterkte 4 of meer). Dit veroorzaakt uiteraard angst en onzekerheid bij de inwoners. Velen vluchten naar andere delen van het land, onder andere Wellington, waar, bij wijze van zout in de wonden, de afgelopen 24 uur ook twee duidelijk voelbare aarbevingen zijn geweest - geen schade gelukkig, maar als nieuwkomer hier snap je ineens waar die bijnaam "the shaky isles" (letterlijk "de bevende eilanden") vandaan komt.

Het hele land is in actie gekomen om te helpen. Horden mensen bieden een logeerbed aan inwoners die tijdelijk onderdak nodig hebben, vrijwilligers staan te trappelen om in Christchurch de handen uit de mouwen te steken, en donaties aan de hulporganisaties stromen binnen. De vraag is echter wel of het genoeg gaat zijn: hoewel Nieuw-Zeeland een relatief welvarend land is is het klein, met een bevolking van slechts 4 miljoen, en de economie is eerder vergelijkbaar met die van Griekenland of Portugal dan met die van Nederland. De ironie wil dat, omdat het land niet als arm bekend staat, de internationale aandacht relatief gering is, en dus ook donaties uit het buitenland veel minder zijn dan voor een aarbeving in, pak 'm beet, Pakistan. Ter illustratie - het Nederlandse Rode Kruis heeft voor zover ik weet geen mogelijkheid om te doneren ten bate van Christchurch. Dat is wel begrijpelijk - er zijn wereldwijd zoveel rampen, je moet keuzes maken. Maar voor Nieuw-Zeeland is het natuurlijk wel zuur.

Dus wat kun je doen? Momenteel is met name geld nodig. Je kunt via het Britse Rode Kruis of direct via het  Nieuwzeelandse Rode Kruis een donatie doen. Alle bijdragen zijn welkom. Zegt het voort.