Naar Napier

We hadden besloten een weekendje weg te gaan tijdens het Paasweekend: Napier leek ons wel wat, aangezien we deze hele regio niet eerder bezocht hadden tijdens onze vorige vakantie. Napier ligt in het oosten van het Noordeiland, in een gebied wat Hawke's Bay heet.

Napier heeft de twijfelachtige eer om het epicentrum te zijn van de grootste natuurlijke ramp ooit in Nieuw-Zeeland: op 3 februari 1931 was er een aardbeving van 7,8 op de schaal van Richter. Ongeveer alle gebouwen werden verwoest (als ze de aardbeving hadden overleefd, gingen ze alsnog in vlammen op door de brand die na de aarbeving uitbrak). De hele stad moest opnieuw opgebouwd worden, en dat deden ze in de stijl die op dat moment in de mode was: Art Deco. Het gevolg is dus dat Napier nu een alleraardigste badstad is, helemaal in Art Deco stijl. Ook nieuwere gebouwen worden nog steeds in Art Deco opgetrokken, wat het toch wel bijzonder maakt.

Onze (Nederlandse!) gastheer van het hotel raadde ons aan om naar de Te Mata Peak te gaan, vanwaar je een 360 graden uitzicht hebt. De foto's zijn vanop deze heuvel genomen. Je kan ervoor kiezen om met je auto tot de top te rijden, maar wij hebben halverwege de auto geparkeerd, om toch nog een beetje sportief te lijken.

Na al dat sportieve gedoe was het tijd om aan de innerlijke mens te denken, dus besloten we om een kijkje te nemen in de winery die je op de foto ziet. Dit is de Craggy Range wijnmakerij, een van de vele die je vindt in de Hawke's Bay regio. Het was voor ons allebei de eerste keer dat we een wijnmakerij bezochten, en onze gastvrouw vond het een hele eer dat we hen hadden uitgekozen voor dit Eerste Bezoek. We mochten een 7-tal wijnen proeven, van lichte witte wijn tot uitgesproken rode wijn - en een superlekkere dessertwijn.
Niet alle wijnen worden gemaakt van plaatselijke wijngaarden; Craggy Range heeft wijngaarden in alle bekende Nieuw-Zeelandse wijnregio's, zodat ze de beste druiven van elke streek kunnen selecteren.

Op Paasmaandag / ANZAC Day reden we terug met de auto naar Wellington; de combinatie van slecht weer en het einde van het lange weekend zorgde ervoor dat we er 5 uur ipv 4 uur over deden, maar dan merk je weer het grote voordeel van Nieuw-Zeeland: zelfs in regenweer is het landschap nog steeds prachtig (vooral met al die schitterende herfstkleuren).
In Napier hadden we stralend weer, maar sinds maandag is het noodweer in de regio - het hele Noordeiland heeft er last van. Gelukkig is het bij ons niet zo erg: het waait hard en het regent, maar dat is niet zo vreemd in de herfst. Ach, volgende week is het weer 18 graden en zonnig (volgens de Metservice toch) - al kan ik er dan waarschijnlijk minder van genieten aan mijn bureautje. Inland Revenue zit wel in een sjiek nieuw (en dus ook aardbevingbestendig :) gebouw, op de Google street map zie je dat het nog in opbouw is.

You're hired! (ikke toch)

Ik ben al een tijdje aan het popelen om het hier op te kunnen schrijven, en nu ik vandaag het contract in handen heb, kan het ook: ik heb een baan! Ik kan als business analyst aan de slag bij Inland Revenue (belastingdienst voor de vrienden). Het is een jaarcontract dat ingaat op 2 mei.
Het plan was eigenlijk om volgende week maandag (de 18de april) al te beginnen, maar door allerlei gedoe is de datum dus 2 weken naar achteren geschoven. Intussen had ik al wel bij de MAF aangegeven dat ik op 18 april bij IR zou beginnen, dus daar neem ik morgen afscheid.
Gevolg: twee weekjes extra vakantie!!!

Het is intussen herfst in Nieuw-Zeeland, en ik vind het toch leuk om te merken dat je hier ook in de herfst nog best in je t-shirtje en korte broek kan rondlopen. En ook met de wind valt het eigenlijk allemaal best mee: het kan hier keihard waaien, da's waar, maar zo vaak gebeurt dat nu ook weer niet. Alles went ook: intussen lopen J1 al veel gezwinder de heuvels op dan toen we hier net kwamen wonen :)

Gisteren heb ik trouwens nog weer een van de betere kanten aan Nieuw-Zeeland ontdekt: ik was niet meer dan 17 NZD kwijt voor een doktersbezoek, en bij de apotheek een schamele 3 NZD voor het recept. En daar betaal ik dus niks geen ziekenfonds of zorgverzekering voor. Benieuwd hoe lang ze dit systeem in Nieuw-Zeeland kunnen volhouden.

Dit weekend willen we gaan kijken of we ergens een brommertje kunnen kopen: met 1 auto en een busdienst die ermee ophoudt om 20u30, is het vaak jongleren met wie waar wanneer de auto kan gebruiken. De fiets is echt geen optie: ik zie zelfs de meest getrainde mensen met excellent materieel, afstappen om de heuvel op te kunnen. Een beetje de muur van Huy, dat idee, dus wat gemotoriseerde hulp is meer dan welkom :)

Treinperikelen

Wellington is goed bereikbaar met het openbaar vervoer, maar de laatste maanden gaat het wel eens een keer mis. Het treinmaterieel is sterk verouderd; nieuwe treinstellen zijn al lang besteld maar laten lang op zich wachten. En door de gestegen benzineprijzen (2,179 NZD per liter benzine), nemen meer mensen de trein.

Gevolg: treinen die uitvallen en de treinen die wel rijden, zijn overvol. Gelukkig hoef ik maar een kwartiertje in de trein te zitten, dus ik overleef het allemaal wel. Het is gewoon grappig om te zien wat voor oplossingen ze verzinnen voor het probleem: zo laten ze op een treinlijn tussen 6 en 9 uur 's ochtends gewoon geen treinen meer rijden. Die treinstellen zetten ze dan in op de andere lijnen, zodat reizigers op die lijnen lekker kunnen zitten. Reizigers op de nu treinloze lijn, worden in bussen vervoerd (met een vertraging die kan oplopen tot 30 minuten, op een reis van 20 minuten).

Vandaag had ik het genoegen getuige te zijn van het betere klop-, stomp- en stampwerk van de machinist, omdat de deur niet meer dicht wilde. Na 10 minuten hameren kreeg hij telefoon van de helpdesk, maar die kon het blijkbaar ook niet fiksen. Daarop stelde de machinist voor om dan maar gewoon met een open deur te rijden (wat op gejuich onthaald werd bij de reizigers), wat dan toch verboden werd aan de andere kant van de lijn. Uiteindelijk was er toch een oplossing: alle reizigers uit het kapotte rijtuig moesten zich in het andere rijtuig proppen (herinner je je nog wat ik schreef over overvolle treinen?).

Nu ja, het was een gezellige rit naar huis, en ik heb nog nooit zo kunnen lachen met een kapotte trein waar ik zelf in zat.

Weer aan het werk

Ik heb al een week "internship" bij de MAF achter de rug. Grappig om te zien dat de overheid ook aan de andere kant van de wereld heel herkenbare trekjes heeft. Het team waar ik in werk bestaat uit 6 mensen, waarvan er 2 binnenkort vertrekken - en de 2 nieuwe mensen zijn al aangeworven. Daarom ben ik blij te kunnen melden dat volgens mijn contactpersoon bij het recruitment agency, er zeker een job offer onderweg is van Inland Revenue. Maar ja, de overheid kennende, kan het nog wel even duren eer de vereiste handtekening op het correcte formuliertje staat. Dit weekend hebben we nog eens gebruik gemaakt van een van de vele aanbieding van GrabOne. Er zijn intussen al een groot aantal van dergelijke sites hier in Nieuw-Zeeland: het idee is dat zij met een onderneming een deal maken, en dat dan via internet aanbieden. De ondernemer heeft het recht om een minimaal en maximaal aantal klanten te aanvaarden, dus af en toe moet je er gewoon snel bij zijn.Deze aanbieding was voor de Seal Coast Safari; ik had ergens gelezen dat deze toch echt de moeite waard was om te doen. De naam safari is goed gekozen, want dit was wel wat ongemakkelijker reizen dan in een touringcar. We zaten met z'n achten achteraan in een uitgebouwde 4-wheel-drive, met 4 mensen aan elke kant, gezichten naar elkaar toe. Veel beenruimte was er dus niet.Maar ach, het was het ongemak zeker waard: de zeehondenkolonie zit op privé-terrein, en anders kom je er gewoon niet bij. Nu ja, zeehonden zitten stiekem zowat overal in Nieuw-Zeeland, maar op de foto's kan je zien dat ook de omgeving bijzonder spectaculair was (met uizicht op het Zuidereiland!)