 |
Mt. Taranaki vanuit de
slaapkamer van onze B&B
(click to enlarge) |
Afgelopen weekend zijn K. en ik er een paar dagen tussenuit geknepen. We zijn naar
Taranaki gegaan, een streek in het westen van het Noordeiland. Taranaki is met name bekend vanwege
Mount Taranaki. Deze slapende vulkaan van ruim 2500 meter hoog domineert de verder vrij vlakke streek en lijkt rechtstreeks uit een sprookjesboek gekopieerd: bijna perfect symmetrisch ziet hij er precies uit als wat iedere kleuter op papier zet als je vraagt: "teken een berg". Inclusief de in poedersuiker (pardon, sneeuw) gedoopte top.
De eerste dag hebben we echter niet veel van de berg gezien: het was zodanig bewolkt en regenachtig dat het moeilijk te geloven was dat er werkelijk een berg was. Perfect weer om onderuitgezakt in de lounge van de B&B een glas lokale wijn te drinken en wat van de rugby mee te pakken (mocht je het nog niet weten, het WK rugby is op dit moment aan de gang in Nieuw-Zeeland, het hele land staat op zijn kop).
 |
| "Come quick, the summit's visible!" |
De volgende dag begon net zo regenachtig en guur, maar we lieten ons niet uit veld slaan en zijn naar Egmont National Park gereden (dit is het natuurreservaat rondom de berg). Daar aangekomen bleek er nog altijd sneeuw te liggen (we zaten op zo'n 1000 meter hoogte), maar we zijn toch dapper een wandeling gaan doen. Het bleek moeilijker begaanbaar dan gedacht - flink klimmen en dalen, veel sneeuw en modder. Ik had mijn kisten aan, dus geen probleem, K. heeft wel wat natte sokken opgelopen - maar dat mocht de pret niet drukken, het uitzicht was ontzettend de moeite waard, vooral omdat in de loop van de dag langzamerhand de berg zich begon te vertonen. Het leukste moment vond ik zelf toen we nadien in het visitor centre een koffie aan het drinken waren en de koffiedame ineens enthousiast riep: "kom vlug kijken, je kunt nu de top zien!" Toch mooi dat je daar een vaste kracht bent en nog altijd blij kan worden van het uitzicht.
 |
Te Rewa Rewa Bridge met Mt. Taranaki op
de achtergrond
(click to enlarge) |
Na ons avontuur op de berg zijn richting New Plymouth gereden, de grootste plaats in Taranaki. Hier zijn we een stukje van de Coastal Walk gaan wandelen, oftewel langs de kust gekuierd, terwijl het weer steeds beter werd. Onderweg kwamen we een nogal fancy hangbrug tegen, de Te Rewa Rewa brug, die (met opzet?) zo gebouwd is dat je vanaf de ene oever perfect de berg kan zien, omkaderd door de brug. Ondertussen was het weer zo mooi dat we er een mooi kiekje van hebben kunnen maken - mocht je je afvragen wie er op de brug lopen, die mensen op de achtergrond waren kennelijk lid van het Amerikaanse nationale rugbyteam, die hadden de dag tevoren in New Plymouth tegen Rusland gespeeld. De mensen met schop op de voorgrond zijn random wandelaars.
Al met al waren we nu zodanig bekaf van al dat gewandel dat we teruggstrompeld zijn naar het centrum en daar geestelijke versterking (ook wel gekend als lunch) hebben gezocht in een bar. Beste bier & tapas ooit.
 |
Night lights in Pukekura Park
(click to enlarge) |
Die avond zijn we in New Plymouth het Pukekura Park gaan bezoeken. Hier was een "festival of lights", wat inhield dat er overal in het park gekleurde lichten hingen. Mooi gezicht, hoewel naar mijn smaak een tikje te 'Efteling'.
De officiele New Plymouth Rugby World Cup fan zone was ingericht in het historisch museum van de stad. Er was een bar (Heineken, helaas) en een aantal grote schermen, en in het algemeen was de sfeer relaxed, dus hier hebben we nog wat rondgehangen en naar Ierland-Australie gekeken (spannende wedstrijd, de Ieren wonnen uiteindelijk verdiend, helaas wel zonder een try te scoren).
De laatste dag zijn we na een uitgebreid ontbijt (spek, eieren, tomaten, hash browns, de hele rimram) uitgechecked en zijn we teruggereden richting Welly. Op de terugweg zijn we in Hawera nog gestopt om daar het Tawhiti Museum te bezoeken, wat een heel aardig museum is over de historie van de streek, inclusief de oorlogen tussen Maori en kolonisten (en Maori onderling), maar ook over hoe de vroege kolonisten begonnen met niets en met hard werk er wat van gemaakt hebben. Het doet je opnieuw beseffen hoe jong dit land is, pas rond 1870 waren de oorlogen tussen Maori en de regering min of meer gedaan. Na nog een stop onderweg voor de lunch zijn we weer terug thuis aangeland, om de maandag met frisse moed (ahem) weer aan het werk te gaan.
Mocht je meer foto's willen zien van deze trip: als je op mijn foto-stream (rechtsboven) klikt vind je een aantal nieuwe foto's op Picasa.
