Wat een gedoe is het toch...

... al dat uitpakken van die dozen, in elkaar zetten van kasten en ons afvragen waar we alles kwijt gaan kunnen. Het goede nieuws is natuurlijk wel dat alles in de container de reis overleefd heeft. Enkel de plastic wasmand bleek niet opgewassen tegen de reis.

Nu zijn we al 2 dagen druk bezig met alles in te richten, maar de lounge/living staat nog helemaal vol met dozen, kastonderdelen en electronica, dus wie weet komen we toch nog iets tegen wat het niet meer doet.

Intussen rijden we ook al enkele dagen rond met onze Mazda, en heb ik het voor de eerste keer aangedurfd om langs de verkeerde kant van de weg te rijden. Met zo'n automaat rijden is eigenlijk best wel handig, maar het links rijden en de vlotte rijstijl van de Kiwi's is toch wennen. We zijn intussen ook lid van de AA (nee, die andere AA), dus als er dan toch eens een keer een band moet vervangen worden, zijn we snel geholpen.

De komende dagen is er dus vooral veel verhuiswerk te doen en niet zoveel tijd om te internetten; de vaste ADSL-aansluiting is ook nog niet geregeld - videochatten zit er nog even niet in.

Huisje boompje beestje

Het contract is getekend, 25 januari kunnen we erin:

Ons nieuwe huis

J. bekijkt het uitzicht uit het keukenraam

Zoals je ziet staat het huis op een heuvel. Het uitzicht is over Lower Hutt (dat is een plaats in de Greater Wellington regio), en (iets meer naar rechts, niet te zien op deze foto) over Wellington Harbour. We zitten op 12 minuutjes met de bus van Petone centrum (Petone is een suburb van Lower Hutt, ligt eigenlijk tussen Lower Hutt en Wellington in).

Alle stukjes vallen op hun plaats: de verhuizers hebben bevestigd dat ze de 25e de container kunnen afleveren, we krijgen een nieuwe koelkast op de 26e, en ook elektriciteit, internet en inboedelverzekering zijn voor mekaar. We hebben zelfs gisteren een "pre-loved" auto gekocht (een Mazda Premacy uit 2003, voor de kenners), zaterdag pikken we daarvan de sleutel op. Al met al maken we goeie vorderingen dus (en onze centen ook - zo ergens opnieuw beginnen is toch een schok voor je bankrekening). Volgende horde: inrichten van het huis en terug in elkaar timmeren van kasten en andere meubelen.

De container is gearriveerd

Donderdagavond zaten J. en ik in een Italiaans restaurant met zicht op de zee, lekker te genieten van het eten en de wijn. Komt een schip de haven binnenvaren, zien we de letters OOCL staan en denken bij onszelf: "Verrek, OOCL, dat was de naam die onze verhuizer had doorgegeven, zou het kunnen dat onze container daar ergens tussen staat?" Later even gecheckt met het containernummer op internet en inderdaad: de container is aangekomen en is bijgevolg niet ergens in een oceaan beland. Nu is het enkel wachten op de gratie van de Biosecurity/MAF - zij hebben enkele dozen aangeduid als potentieel bedreigend, en willen deze even nakijken. Het gaat dan om zaken als de stofzuiger, de tent, de kerstversiering, etc. Bij de stofzuiger hebben we de filter vervangen, de tent is nieuw en de kerstversiering hing in een plastic boom, dus ik zie niet echt problemen. Het vervelende is gewoon dat zij er best een paar weken over kunnen doen vooraleer ze de dozen nakijken...

Dat zou vervelend zijn, want volgende week (24 januari) krijgen we de sleutels van ons huurhuis in Maungaraki. Dat is een wijk in Lower Hutt, in de heuvels gelegen, en een kwartiertje rijden van het centrum van Wellington (met eigen vervoer). Het is best een flink huis (we hebben dan ook flink wat troep), met beneden de "lounge" (lees: salon/living), 2 slaapkamers en een badkamer, en boven de master bedroom met ensuite badkamer (die groter is dan die van beneden) en de keuken/eetkamer. Enige nadeel dat we kunnen bedenken is dat dit huis geen garage heeft, dus moeten we 1 van de slaapkamers ook gedeeltelijk als rommelhok gebruiken.Maar had ik al gezegd dat je een werkelijk spectaculair uitzicht hebt, en een "deck" om buiten te zitten en te bbq'en? Bbq'en is erg in hier, je ziet ook vaak (gas-)bbq's in parken, die je dan gratis kan gebruiken. Erg handig!

Nu is het dus vooral wachten tot we daar in kunnen trekken en dan alles weer een beetje "normaal" kunnen doen: na 1 maand logeren bij familie en dan 3 weken in een hotelappartement, kijken we daar allebei erg naar uit! In de tussentijd proberen we wel zoveel mogelijk te genieten van al het moois dat Wellington en omgeving te bieden heeft. Vandaag zijn we naar Otari-Wilton's native bush gegaan, een gratis toegankelijk park waar er veel inheemse planten en bomen staan. We hebben daar een behoorlijk pittige wandeling gedaan (met veel tussenpauzes om te bekomen van steile beklimmingen) en ja hoor: ook daar werden we weer fluitend ingehaald door hardlopers (dat was ons al een keer eerder overkomen, in Rotorua). Het lijkt wel alsof iedereen in Nieuw-Zeeland supermegasportief is!

Gelukkig werd dat beeld meteen weer tegengesproken toen we verder wandelden naar de Botanic Gardens. Daar zijn de wandelpaden veel breder en minder steil, dus daar zie je dan iedereen die niet zo supermegasportief is. Meer mensen dus dan in dat andere park, maar druk kan je het niet noemen. Ik heb het hier eigenlijk nog nergens druk gezien.

Een dagje uit

Tiffany down under

Het gaat goed hier. We hebben zo goed als zeker een huis gevonden (we zijn het eens, alleen nog een handtekening en we kunnen erin - meer hierover later). Het leek ons bij wijze van uitpuffen (huizenjacht is vermoeiender dan je denkt) een goed idee om een dagje uit te doen, dus vandaag zijn we naar Zealandia geweest.

Zealandia is een uniek natuurreservaat dat eigenlijk direct in Wellington ligt (meer specifiek, in Karori, een buitenwijk). Omdat Nieuw Zeeland  tot voor een paar eeuwen terug een onbewoond eiland was, heeft het een uniek ecosysteem: er waren/zijn ruim 80.000 soorten planten en dieren die nergens anders ter wereld voorkomen. Echter, door Europese kolonisten is (met opzet of onbedoeld) veel uitgeroeid: veel van de vogelsoorten bijvoorbeeld kunnen niet vliegen en zijn weerloos tegen ratten, katten, honden, enz. Veel plantensoorten kunnen niet concurreren met agressievere geimporteerde soorten.

Een Kaka, een Nieuw-Zeelandse papegaai.

In Zealandia hebben ze letterlijk een groot hek om een natuurgebied gezet. Het hek is speciaal ontworpen om ongewenste dieren (ratten, katten, enz.) buiten te houden. Daarna is het gebied uitgekamd en ontdaan van alle 'pests'. Het gevolg is dat er een reservaat is waar zoveel mogelijk 'native' planten voorkomen, en waar men zeer veel bedreigde diersoorten (vogels, maar ook reptielen) opnieuw uitzet en probeert te laten vermeerderen.

Een Tuatara: een uniek reptiel, niet verwant met enige
andere "moderne" hagedis, maar een tijdgenoot van de dinosauriers

Iets minder bedreigd maar wel mooi: een kwartel

Uitzicht over Zealandia: het Karori reservaat

Al met al een indrukwekkend initatief, en ook leuk om door te lopen. Het is een kakafonie van aparte en vreemde vogels, een geweldig mooi landschap, en met een zonnetje erbij nog een fijne wandeling ook. We hebben maar gelijk een jaarabonnement genomen!

One week in

Een week geleden zijn we uit Nederland vertrokken, maar het voelt alsof we hier al veel langer zijn, als je ziet wat we intussen al allemaal gedaan hebben.

De vluchten gingen zoals gepland, met iets meer turbulentie dan gehoopt, dus kwamen we op zondag 2 januari rond de middag aan in Auckland. Daar hadden we afgesproken met een kennis van J., die ons een kleine toeristische toer heeft gegeven. Met 25 graden en een stralende zon is er dan maar 1 logische bestemming: het strand! Zo kregen we in 1 keer een veel positiever beeld van Auckland – tijdens ons vorige bezoek leek het ons maar een lelijke en grauwe, grijze stad.

Maandag vlogen we van Auckland naar Wellington en namen we onze intrek in het motel dat ik vooraf geboekt had. We waren er niet bepaald van onder de indruk (verouderd meubilair en behoorlijk gehorig), dus intussen zijn we al verhuisd (van motel) naar het Central City Appartment Hotel. Behoorlijk luxueuzer, meer centraal gelegen en goedkoper – meer moet dat niet zijn!

We waren ook blij om te ontdekken dat het allemaal goed gegaan was met de eerste poging om wat geld over te schrijven: we hadden al van thuis uit een rekening geopend bij Kiwibank, dus daar hadden we al wat centjes naar overgeschreven. We konden echter pas alles echt activeren (en bankpassen krijgen) als we ons hier in NZ zouden melden. Dat is dus allemaal goed gegaan, en ook het aanvragen van een IRD nummer (voor de belastingdienst) ging heel makkelijk. En oh ja, we hebben ook allebei een NZ mobiel nummer (dat we hier niet op internet gaan zetten, geïnteresseerden mailen maar even) en J. heeft een dongle gekocht waarmee we mobiel kunnen internetten (zodat ik weer kan bloggen).

Nu dat allemaal geregeld is, staat nu als volgende punt op ons to do lijstje: huisje vinden! Gisteren hebben we een eerste poging gewaagd, maar de eerste woning lag in een verkeerde buurt (en rook verdacht vochtig), terwijl de tweede helemaal bovenaan een heuvel lag (en het smerigste tapijt ooit had). We hadden een auto gehuurd en hebben op die manier wel een goed beeld gekregen van de verschillende buurten. Vandaag staan er weer 2 viewings op het programma, met morgen nog eentje.

De container zou op 14 januari gelost worden, wat volgens de verhuizer betekent dat we op 18 januari onze spulletjes zouden kunnen hebben, dus het zou mooi zijn als we dan iets gevonden zouden hebben (let wel even op het veelvuldig gebruik van de voorwaardelijke wijs in de laatste zin).

Maar nu eerst: wasje draaien!