De container is gearriveerd

Donderdagavond zaten J. en ik in een Italiaans restaurant met zicht op de zee, lekker te genieten van het eten en de wijn. Komt een schip de haven binnenvaren, zien we de letters OOCL staan en denken bij onszelf: "Verrek, OOCL, dat was de naam die onze verhuizer had doorgegeven, zou het kunnen dat onze container daar ergens tussen staat?" Later even gecheckt met het containernummer op internet en inderdaad: de container is aangekomen en is bijgevolg niet ergens in een oceaan beland. Nu is het enkel wachten op de gratie van de Biosecurity/MAF - zij hebben enkele dozen aangeduid als potentieel bedreigend, en willen deze even nakijken. Het gaat dan om zaken als de stofzuiger, de tent, de kerstversiering, etc. Bij de stofzuiger hebben we de filter vervangen, de tent is nieuw en de kerstversiering hing in een plastic boom, dus ik zie niet echt problemen. Het vervelende is gewoon dat zij er best een paar weken over kunnen doen vooraleer ze de dozen nakijken...

Dat zou vervelend zijn, want volgende week (24 januari) krijgen we de sleutels van ons huurhuis in Maungaraki. Dat is een wijk in Lower Hutt, in de heuvels gelegen, en een kwartiertje rijden van het centrum van Wellington (met eigen vervoer). Het is best een flink huis (we hebben dan ook flink wat troep), met beneden de "lounge" (lees: salon/living), 2 slaapkamers en een badkamer, en boven de master bedroom met ensuite badkamer (die groter is dan die van beneden) en de keuken/eetkamer. Enige nadeel dat we kunnen bedenken is dat dit huis geen garage heeft, dus moeten we 1 van de slaapkamers ook gedeeltelijk als rommelhok gebruiken.Maar had ik al gezegd dat je een werkelijk spectaculair uitzicht hebt, en een "deck" om buiten te zitten en te bbq'en? Bbq'en is erg in hier, je ziet ook vaak (gas-)bbq's in parken, die je dan gratis kan gebruiken. Erg handig!

Nu is het dus vooral wachten tot we daar in kunnen trekken en dan alles weer een beetje "normaal" kunnen doen: na 1 maand logeren bij familie en dan 3 weken in een hotelappartement, kijken we daar allebei erg naar uit! In de tussentijd proberen we wel zoveel mogelijk te genieten van al het moois dat Wellington en omgeving te bieden heeft. Vandaag zijn we naar Otari-Wilton's native bush gegaan, een gratis toegankelijk park waar er veel inheemse planten en bomen staan. We hebben daar een behoorlijk pittige wandeling gedaan (met veel tussenpauzes om te bekomen van steile beklimmingen) en ja hoor: ook daar werden we weer fluitend ingehaald door hardlopers (dat was ons al een keer eerder overkomen, in Rotorua). Het lijkt wel alsof iedereen in Nieuw-Zeeland supermegasportief is!

Gelukkig werd dat beeld meteen weer tegengesproken toen we verder wandelden naar de Botanic Gardens. Daar zijn de wandelpaden veel breder en minder steil, dus daar zie je dan iedereen die niet zo supermegasportief is. Meer mensen dus dan in dat andere park, maar druk kan je het niet noemen. Ik heb het hier eigenlijk nog nergens druk gezien.