De afscheidstoernee: Gent

Voor mijn verjaardag had ik een Bongo-bon ontvangen. Deze bon gaf K. en mij recht op een eersteklas dagkaart voor de NMBS + een lunch/koffie/enz. in bar/restaurant naar keuze. Echter, aangezien de NMBS niet in Nieuw-Zeeland rijdt, hebben we hem hier in België gebruikt om een daguitstap naar Gent te doen.

Alle berichten over slechte organisatie bij het Belgische spoor ten spijt verloopt de treinreis vlot en comfortabel. Een bezienswaardigheid onderweg is al het geheel vernieuwde Centraal Station van Antwerpen. "Dan maar de grond in", moeten ze gedacht hebben: de sporen liggen op 3 verschillende niveaus, het laagste niveau een kleine 20 meter onder straatniveau, met een centrale hal waar je in een 'kolom' van een meter of 20 naar beneden kan kijken - heel bijzonder. Overigens wel niet altijd zo praktisch: als je aankomt op spoor 24 (niveau -2) en je moet 5 minuten later een trein halen op spoor 5 (niveau +1) moet je rennen en bidden dat er geen mensen voor je gaan stilstaan op de roltrappen.

Het historisch centrum van Gent met de Graslei

Afgestapt in station Gent-Dampoort wandelen wij op ons gemak richting het oude centrum van de stad. Het is nogal koud en guur, maar met wat inpakwerk is daar wel overheen te komen, en het zicht op de stad maakt het het meer dan waard. Gent heeft een van de best bewaarde historische binnensteden van West Europa, en je struikelt er dus werkelijk over de bijzondere uitzichten en gebouwen. K. en ik hadden van tevoren een routebeschrijving voor een stadswandeling uitgeprint, en hebben die ook gevolgd, maar ik moet zeggen dat het misschien niet eens nodig was, tenminste niet als je "de mooie plekjes" wilt zien: het is bijna onmogelijk in Gent om mooie plekjes te vermijden.

Halverwege onze rondwandeling komen wij een vegetarisch restaurant genaamd "Avalon" tegen. K. en ik zijn geen vegetariers, maar voor goed eten is niet altijd vlees nodig, dus gaan we binnen om te lunchen. Als soep vooraf was er pastinaak-pindasoep, wat echt goddelijk lekker blijkt te zijn. Als hoofdschotel neem ik een goeie verse vegetarische pasta, en K. het vegetarisch antwoord op de "mixed grill": een schotel met tofu, geroosterde pompoen, rode bietjes, rijst, diverse geblancheerde groenten, enz. Allemaal ontzettend lekker, een aanrader.

Het Lam Gods (bron: Wikipedia)

Het hart van het historisch centrum is het plein met de St. Baafskathedraal en het Belfort. De kathedraal is ook van binnen zeer de moeite waard. Een imposante kerk met mooie ramen, een gigantische en (naar moderne smaak) nogal protserig gedecoreerde preekstoel, meerdere imposante schilderijen van o.a. Rubens, en natuurlijk dé publiekstrekker van deze site: Het Lam Gods, een bijzonder 15e eeuws altaarstuk bestaande uit meerdere panelen, geschilderd door de gebroeders van Eyck. Iedere Belg kent dit stuk, dat als het meest magnifieke voorbeeld van de Vlaamse Primitieve schilderkunst geldt, ook omdat begin 20e eeuw een van de panelen (genaamd "De rechtvaardige rechters") op spectaculaire wijze gestolen is en nooit teruggevonden. Het verhaal hierachter leest als een boek van Dan Brown - lees het maar eens na op Wikipedia. Momenteel wordt het origineel (minus dat ene paneel dus) gerestaureerd, tegen betaling is het te bezichtigen. Achterin de kerk in een zij-kapel hangt echter ook een levensgrote reproductie van het stuk (ik moet eerlijk zeggen: om een of andere reden maken reproducties toch nooit dezelfde indruk - zelfs als je het niet direct doorhebt).


Na een paar uren door de stad slenteren en om elke hoek nieuwe ouwe gebouwen bewonderen begeven we ons richting een chocolade-bar genaamd "Quetzal", waar ze onder andere chocolade-fondue serveren. Het blijkt een hippe tent te zijn, met veel luidruchtige studenten en lounge muziek. Niet slecht, die choco-fondue - lekker veel fruit en vier verschillende soorten chocola om in te dopen. Het is wel dooreten want tegen het einde begint de chocola al te stollen. We krijgen nog een brownie mee voor "later".

Na nog wat rondkijken (o.a. op de onvermijdelijke kerstmarkt met Gluhwein, kristallen prullen en ander leuks) volgen we onze neus richting een van de vele cafés. We komen terecht in "'t Gouden Mandeke", een ouderwets gezellige kroeg in een Middeleeuws souterrain nabij het Groot Vleeshuis (zelfs de kroegen zijn hier monumenten). K. neemt een Tongerlo, ik een Charles Quint, een lekker zwaar donker bier. Naast ons zit een grappig Engels stel die duidelijk al enige tijd aan het bierproeven zijn - het smaakt ze precies wel. Nadat ze - enigszins onvast op de benen - de kroeg verlaten hebben wordt er in ieder geval op meerdere plekken in het café gegrinnikt.

We wandelen terug richting station Dampoort, onderweg nog even een frituur binnenduikend voor een frites met Andalouse (K. moet de bestelling doen, mijn tongval blijkt te Hollands voor de dame achter de toog) en eentje met mayonaise. Ze doen hier wel niet kinderachtig over de porties.

Voldaan in alle opzichten pakken wij de trein terug richting Brasschaat. Gent is met afstand het mooiste oude stadje van West Europa.