Huisje, boompje en een tui*

De voorbije weken was de lente ver te zoeken, het was meer herfst dan lente. Blijkbaar zijn oktober en november de maanden waarin de wind het ergst is, en dat was te merken. Het voorbije weekend was het eindelijk droog, niet al te winderig en niet mistig, dus een ideale dag om eindelijk de route naar de Belmont Trig te nemen. Dat is een track op 10 minuten wandelen van onze voordeur en eentje die al een hele tijd op het to do lijstje stond.
Het bleek best een pittig stukje wandelen te zijn, we moesten een stuk of 6 keer de rivier door en een flink stuk stijgen, maar op de top van de heuvel werden we beloond met een prachtig 360 graden panoramisch uitzicht over Wellington, de Hutt Valley en Porirua. En toevallig waren er net op dat moment ook andere wandelaars, dus hebben we de foto om te bewijzen dat we de Trig hebben gehaald :)

De wandeling was ook een aangename verandering van het zondagse patroon dat we de voorbije maanden hadden geadopteerd, namelijk van 11 uur 's ochtends tot 3 uur 's middags zoveel mogelijk open homes bezoeken. Hoewel we het best naar onze zin hebben in onze huurwoning, zijn er toch een aantal dingen waar we niet zo blij mee zijn. Meest belangrijke is dat we niet zomaar dingen kunnen veranderen, daar zou de huisbaas waarschijnlijk niet mee kunnen lachen.

De afgelopen maanden hebben we in totaal wel zo'n stuk of 40 huizen gezien, en altijd was er wel wat mis (en als het helemaal perfect was, lag de vraagprijs buiten ons budget). Dus toen we 1,5 week eindelijk een huis vonden dat aan alle onze eisen voldeed, hebben we meteen een bod gedaan, dat gelukkig ook werd geaccepteerd. Toen begon het hele circus pas (met advocaten van beide partijen, een hele vlotte man van de bank, een builder's report,...); de voorbije weken waren best wel stressvol te noemen. Maar gisteren hebben we de knoop doorgehakt en zijn we "unconditional" gegaan, dus eind januari kunnen we er intrekken!

Het huis staat in Normandale, de wijk naast Maungaraki (waar we nu wonen), dus we zijn er zeker van dat het een goede buurt is. Ons fantastische uitzicht op de baai gaan we inruilen voor een uitzicht op onze flinke achtertuin (de sectie is meer dan 1000 m2 groot) en we gaan veel meer ruimte hebben om buiten te zitten en te BBQ-en (en dat is echt alles wat een kiwi nodig heeft in het leven).

Vooraleer we verhuizen, staat er eerst nog vakantie op het programma: we trekken voor 3 weken naar het Zuideiland, om daar Kerst te vieren op het strand, tussen de pinguins en de zeeleeuwen :)

* de tui uit de titel is een vogel die je nu in de lente de hele dag door hoort fluiten, een soort van Nieuw-Zeelandse huismus eigenlijk (maar dan leuker)