Treinperikelen

Wellington is goed bereikbaar met het openbaar vervoer, maar de laatste maanden gaat het wel eens een keer mis. Het treinmaterieel is sterk verouderd; nieuwe treinstellen zijn al lang besteld maar laten lang op zich wachten. En door de gestegen benzineprijzen (2,179 NZD per liter benzine), nemen meer mensen de trein.

Gevolg: treinen die uitvallen en de treinen die wel rijden, zijn overvol. Gelukkig hoef ik maar een kwartiertje in de trein te zitten, dus ik overleef het allemaal wel. Het is gewoon grappig om te zien wat voor oplossingen ze verzinnen voor het probleem: zo laten ze op een treinlijn tussen 6 en 9 uur 's ochtends gewoon geen treinen meer rijden. Die treinstellen zetten ze dan in op de andere lijnen, zodat reizigers op die lijnen lekker kunnen zitten. Reizigers op de nu treinloze lijn, worden in bussen vervoerd (met een vertraging die kan oplopen tot 30 minuten, op een reis van 20 minuten).

Vandaag had ik het genoegen getuige te zijn van het betere klop-, stomp- en stampwerk van de machinist, omdat de deur niet meer dicht wilde. Na 10 minuten hameren kreeg hij telefoon van de helpdesk, maar die kon het blijkbaar ook niet fiksen. Daarop stelde de machinist voor om dan maar gewoon met een open deur te rijden (wat op gejuich onthaald werd bij de reizigers), wat dan toch verboden werd aan de andere kant van de lijn. Uiteindelijk was er toch een oplossing: alle reizigers uit het kapotte rijtuig moesten zich in het andere rijtuig proppen (herinner je je nog wat ik schreef over overvolle treinen?).

Nu ja, het was een gezellige rit naar huis, en ik heb nog nooit zo kunnen lachen met een kapotte trein waar ik zelf in zat.